Blog van de jongens

6 januari 2020 - Coron, Filipijnen

Rob, Rick, Joost, Menno en Thomas, de vijf jongens uit Hoogland, schreven omstebeurt elke dag een blogje. Deze is iets meer in detail geschreven, dus voor diegene die tijd heeft! Het is erg leuk geschreven!

Nieuwjaarsdag Lio beach:

De naweeën van oud en nieuw waren vanmorgen voelbaar. Hier en daar even gebruik maken van de WiFi om de jaarwisseling aan het thuisfront ook mee te kunnen maken. Verder leverde deze ochtend niet veel meer op dan een nieuwe zonnebril voor Rik. Wij gaan uitgerust het nieuwe jaar in!

Vanmiddag zijn we weer in de trycycle gesprongen voor een dagje strand. De chauffeurs brachten ons naar Lio Beach. Als het paradijs bestaat moet het er ongeveer zo uit zien. Een prachtig wit strand, palmbomen en een zee waar surfers zich lekker kunnen uitleven.

Maar eerst tijd voor lunch. Gezonde jongens als we zijn nemen we plaats in een vegabar. Gevuld met smoothies, taco's en een groen broodje werken we verder aan ons herstel.

Helaas moeten we er nu toch aan geloven. Het is tenslotte 1 januari. Oftewel tijd voor de nieuwjaarsduik. Wij snappen niet wat er nou zo spannend aan die duik is. Dit is toch heerlijk?! Wat een leven. Helaas wordt de Thomas-Rik-Menno-toren omver gekegeld door een hoge golf. Misschien maar goed ook met de vliegtuigjes die af en toe laag overvliegen en 100 meter verder landen.

Na deze inspanning is het weer tijd voor ontspanning. Life is better under a palm tree! Joost wordt flink ingemaakt met een potje yahtzee. Toch gek voor iemand die in het vliegtuig 11 uur heeft kunnen oefenen. Misschien bezweek hij onder de druk van het publiek (2 Filipijnse peuters). 

We vervolgen onze middag in een strandtentje met relaxte loungebanken. Hier wordt onder het genot van een biertje, cocktailtje en pizzaatje door Tessa het kaartspel Shithead geïntroduceerd. De backpackersgame! Wij blijken met een clubje shitheads op pad te zijn. 

Ondertussen verdwijnt de zon langzaam in de zee. Rond half 9 starten de onderhandelingen met de trycyclechauffeurs voor de terugrit naar huis. Maar niet voordat we onze boodschappenlijst voor de expeditie van morgen gaan afvinken. Zonnebrand en deet zijn hier makkelijk te vinden. Een frisbee en strandbal blijken moeilijker.

We gunnen onszelf een uurtje opfristijd (lees 55 minuten bier drinken en 5 minuten douchen) en vervolgen onze zoektocht in El Nido. Helaas blijken ook hier een frisbee en bal geen dagelijkse voorwerpen te zijn. Gelukkig vinden we wel een paar kraampjes met gokspellen. We besluiten een gokje te wagen en lopen met 600 punten winst weg. De winst wordt geïnvesteerd in een paar koude rakkers. Op de terugweg lopen we weer langs dezelfde kramen. Hier laten we het bij.. 

Het was vandaag een ontspannen en mooie dag. Met het oog op morgen duiken we na een afzakkertje ons bed in.

Dag 1 boottour:

Om 7.00 uur ging de wekker weer af in ons knusse kamertje. We gaan El Nido weer verlaten. Voor het eerst een ontbijtje in onze slaapaccomodatie gescoord, deze zat immers inbegrepen. Stipt om 09.00 uur waren we bij de pick-up voor de 3-daagse boottrip naar Coron. Toch nog even snel een laatste poging wagen om een bal te scoren in een lokale Action. En ja hoor, gelukt. Ze verkochten er ook pompen dus even snel uit de verpakking, oppompen en weer terug de verpakking in.

Tessa had ook besloten de trip mee te gaan doen. En bij aankomst bleek ook een Duits koppel bij de trip te zitten. In het busje naar de ‘haven’ wordt verteld dat de weersvoorspellingen vandaag sterke wind zijn en ze dus een zwaardere boottocht kunnen verwachten. Bij een klein dorpje lag de boot en moesten de spullen per kano naar de boot gebracht worden. Waar wij ondertussen nog even een partijtje basketbal gespeeld hebben met wat lokale kids. De eerste stop zou zo’n anderhalf uur bedragen, maar wat een golven! Het is net een achtbaan en vooral Rob blijkt het er zwaar mee te hebben. Waar iedereen al op het dek is gaan zitten blijft Rob voorop bij de boeg zitten. Al focussend op één punt voor zich op de horizon kletst het water als maar tegen hem aan. Tot het moment de Duitsers ons vertellen dat onze vriend eventjes de vissen aan het voeren is. Dat pilletje tegen zeeziek had die blijkbaar ietwat te laat ingenomen, helaas.

Bij de eerste stop de snorkels op en het water in. Daar zagen we koraalrif en een hoop vissen die je normaal alleen in het aquarium thuis ziet. De lunch werd opgediend op de boot en wat zag dat er fantastisch uit. Ondere andere een grote gegrilde tonijn lag op tafel, veel ander vers eten en uiteraard rijst. Daarna nog een tweede snorkel stop en toen door naar ons base camp. Bij aankomst blijken de golven te hoog dus moeten we aan de andere kant van het eiland uitstappen. Resultaat hiervan? Een gratis hike van 30 minuten, ook mooi om weer meegemaakt te hebben. Bij aankomst bleek het een strand voor onszelf te zijn met allemaal open hutjes en per stuk een matrasje en klamboe, heel tof! Back to basic douchen door een emmer water over je heen te gooien ook weer meegemaakt.

Heerlijke een rum & coke op het strand gedaan bij zonsondergang. Met een kaars op het strand in de zitzakken nog wat gekletst toen we voor het avondeten geroepen werden, er zijn ergere dingen in het leven. Wederom een prachtige en heerlijke maaltijd waar ook deze keer de rijst niet vergeten was. Aansluitend de Duitsers shit head geleerd met een passend muziekje. Genieten hoor zo’n avond met zn vijfen hier op de Filipijnen op een onbewoond eiland.

Dag 2 boottour:

Na een memorabele avond worden we rond 6:00 gewekt door de opkomende zon, snachts is het pikdonker en als de zon opkomt word je daar eigenlijk direct wakker van. Echt fantastisch om in een open hutje direct aan het strand te slapen. We installeren ons in de hangmatjes en genieten van het uitzicht en het moment. Dit is echt zó bijzonder! De eerste paar seizoenen van Expeditie Robinson zijn in deze omgeving opgenomen, en het beeld klopt. 

Dan waarschuwen de meegereisde Filipijnen ons dat het ontbijt klaarstaat dat we met open armen ontvangen. Heerlijke verse Mango, pannekoeken, gebakken eitje en natuurlijk de altijd aanwezige rijst. Na het eten maken we ons klaar voor de hike (Zweten!) Eenmaal op de boot en installeren we ons op het dek voor een mooie tocht.

Het uitzicht is adembenemend mooi, en we stoppen al snel om een stukje te snorkelen. We zien heel veel verschillende mooie vissen en zelfs een schildpad komt nog even buurten, helaas zwemt hij een stuk sneller dan ons en zijn we hem snel kwijt. 
Op een andere plek komen we in een school vissen terecht, Duizenden vissen om je heen, We vallen van het ene in het andere fantastische plaatje!

Dan waarschuwt onze gids ons dat er ook kleine haaien voor kunnen komen en ja hoor, daar komt er een voorbij! O nee, dat was Rikkie met zijn blote witte billetjes.

Op naar de lunch die voor ons klaarstaat. Heerlijke verse kippenpoten, mosselen, gebakken tonijn en ananas vergezeld door een lekkere koude pint. Bizar dat er 6 mannen met ons mee zijn die je van alle gemakken voorzien, vandaag kwam er een extra kok aan boord. Ze bereiden alles vers, ook de frituurpan en de bbq worden aangeslingerd op een soms flink schommelende boot en dat allemaal met een grote lach op hun gezicht zonder enige moeite. 

Na de lunch gaan we lekker liggen, maar net geïnstalleerd krijgt Rob een Silly Salmon om zijn oren, hop, shirt uit en het water in! Hahaha

We zien een aantal verschillende plekken en op 1 plek gaan we van boord het strand op. Het strand is zo stralend wit dat we onze ogen amper open kunnen houden. Er is in December een Typhoon overgekomen en die heeft aardig huisgehouden dus er ligt veel koraal op het strand. Zo zonde! Ook lijkt de starfish op te rukken, die komen we steeds vaker tegen. Deze, een beetje op een blauwe, met veel stekels, lijkende zeester eet het koraal op. Een serieuze bedreiging voor al het koraal. Ook komen we veel ‘normale’ zeesterren tegen, maar deze zijn blauw en onze gids duikt er een op die we allemaal even in onze hand leggen. 

We vervolgen onze weg en schenken alvast een glaasje cola in met een scheutje rum. We moeten goed blijven hydrateren in deze temperaturen natuurlijk! 

Daarna richting ons basecamp, de golven zijn weer flink, dus we gaan via de andere kant van het eiland de hike weer ondernemen. Het is best een pittig klimmetje, zeker op je teenslippers met een vochtig zwembroekje en het schurende zand tussen je beentjes. We bereiken het kamp, laten de hangmatten dit keer links liggen en ploffen in de zitzakken aan het strand om van de de ondergaande zon te te gaan genieten. What a view! We genieten van een paar Rum Cola’s, die steeds sterker beginnen te worden... Best lastig inschenken in het donker! Onze 2 Duitse metgezellen komen bij ons zitten en kondigen direct aan al iets te diep in het glaasje te hebben gekeken. We voelen ons verstandige jongens. 

Het wordt hier vroeg donker en langzaamaan worden de sterren steeds beter zichtbaar en ontwaren we enkele sterrenbeelden. De vuurvliegjes maken het plaatje compleet. Man! Wéér een geweldige ervaring. Maar.. we moeten nog gaan eten!

We worden getrakteerd op de lekkerste verse Gamba’s die we hebben gegeten, geflankeerd door diverse lekkere lokale gerechten en natuurlijk rijst! Naast de inmiddels welbekende rijst is er bij elke maaltijd heel veel groente en fruit, dus we werken aan de vitamientjes! (Maw, we komen afgetraind thuis)

Na het eten maken we ons op voor de verjaardag van Thomas, die wordt alweer 29! 
Wat Thomas niet wist is dat we van tevoren al eea hadden geregeld, dus het vuurwerk en enige flesjes champagne waren al mee gesmokkeld. 

We namen weer plaats in onze vertrouwde zitzakken aan het strand en het feest kon beginnen. We hadden zonder medeweten van de jarige al besloten dat Thomas om 20:00 jarig zou zijn, zodat we het uitgebreid konden gaan vieren. De Filipijnse crew verzamelde zich langzaam om ons heen en na een kort woordje werd door het koor (*koor=crew, uitleg vindt u onderstaand) de Filipijnse versie van Happy Birthday ten tonele gebracht. Vuurwerk erbij en de champagne werd ontkurkt. Enige verassing sprak wel van Thomas zijn gezicht, zeker toen bleek dat de champagne rode sparkling wine bleek te zijn😀. We proostten zeer uitgebreid.

We vroegen de crew erbij en er volgde een gezellige mix van Nederlandse knallers en Filipijnse hits, maar ze luisteren hier voornamelijk naar K-pop. Wel even elkaars ‘lokale dansjes geleerd.. in de Filipijnen lijkt de polonaise aan te slaan, net als de ‘sprinkler’. Tevens werden enkele zeer sterke verhalen uitgewisseleld. De crew gaat naar bed, want willen morgen fris aan de start staan, leggen ons uit waar we we diverse versnaperingen kunnen vinden en wij beloven het niet te laat te maken.

Terwijl we nog aan het keuvelen zijn stelt Joost voor even 5 minuten stil te zijn en naar de sterren te kijken. Wat een top idee! Ook Joost blijkt vol goede ideeën te zitten, want hoe langer je kijkt, hoe meer sterren je ziet, ook zien we zelfs een kometenregen. Zo helder hebben we het nog nooit gezien! In de ‘5 minuten stilte’ komt Jason Mraz voorbij, in de tekst zit ‘we’re just one big family’ en zo voelt het ook. Jammer genoeg kunnen we het niet op de foto zetten, je kunt het simpelweg niet in 1 beeld vatten. (Overigens komen de foto’s pas later bij het verhaal ivm slechte verbinding, geldt ook voor gisteren).

Uiteindelijk hebben we de 00:00 makkelijk gehaald en nogmaals geproost (TUGAY = Proost) op de verjaardag van Koster, tussentijds vlogen de vallende sterren (en kurken) ons nog regelmatig om de oren. 

De sterrenbeelden trekken langzaam aan ons voorbij (ja jongens, de aarde draait) en we besluiten naar bed te gaan, de tocht vervolgt morgen om 8:00....

Rob blijft nog even liggen en op het moment van schrijven is het 1:49 en ligt hij (Rob*/2) nog in een zitzakje op het strand te genieten van de sterrenhemel met de ruisende zee op de voorgrond en overdenk hij niet alleen vandaag, maar ook dit verschrikkelijk mooie avontuur dat we met onze vrienden beleven. We leven in het moment en halen ook veel oude verhalen op. We missen het thuisfront allemaal, en dat is niet makkelijk, maar dit is once in a life. (Or once every 5 years?)

Bovenstaand waren slechts enkele herinneringen van vandaag in het kader van ‘Good story, lekker short’. We zien zoveel dat het niet is uit te leggen hoe mooi het land en de reis is, maar hij zoekt zijn klamboe op. ‘We call it a day’ 

*het koor bestond uit de crew van de boot, de heren waren met zijn zessen, ze hebben een vrij diverse rolverdeling. Er waren in ieder geval 2 koks en een kapitein, maar ze zaten ook op snorkelen, klimmen, kanoën, behulpzaamheid en vooral verschrikkelijk hard lachen. 

*/2: we schrijven om en om op volledig willekeurige basis.

Dag 3 boottour:

Gisterenavond was een avond die wij waarschijnlijk nooit meer vergeten. De adembenemende locatie waar wij ons bevonden gecombineerd met de mensen met wie we zijn zorgen hiervoor We weten al heel lang dat we een fantastische club vrienden zijn waarvan niet eens iedereen hier kan zijn.
Dat we ook nog eens de kans hebben om met elkaar deze reis te kunnen maken is heel bijzonder. Dat beseffen we ons maar al te goed. 

Vandaag is de laatste dag van onze expeditie van El Nido naar Coron. Dat betekent dat we ook vandaag weer op deze prachtige plek ontwaken. Je ogen open doen en een wit strand vol palmbomen zien went nooit. Een lichte hoofdpijn van alle flessen rum van de vorige avond ben je dan al snel kwijt. Helemaal als je kan aanschuiven aan het super verzorgde ontbijt van de crew van onze expeditie. 

Na het ontbijt is het tijd om de spullen te pakken. Een enkeling geniet nog even van the luxury of simplicity in de vorm van een bucket shower. Kort daarna nemen we afscheid van ons base camp met een groepsfoto op het witte strand. 

We vinden het nu wel weer tijd voor een kleine workout. Hebben wij even geluk dat de golven weer te hoog zijn voor de boot om ons kamp te bereiken. Dat betekent weer een hike van een half uur in de blordhitte. Die gaan we niet missen! 

Onze vrienden van de crew brengen ons met de kano naar de boot. Vanaf hier varen we naar een snorkelspot waar we een klein uur samen met Alvin rondsnorkelen. Hier spotten we onder andere de clownvis. Ja dat is inderdaad Nemo van de film. Ondertussen besluit onze Duitse kampgenoot zijn rum van gisteren aan de vissen te voeren. Ook hebben we hier de mogelijke om eindelijk onze volleybal te proberen. Het is lastig om je ogen open te houden op dit witte zand. Dat maakt het volleyballen niet makkelijker. 

Na anderhalf uur varen we door naar de volgende en tevens laatste stop van onze expeditie. Dit maal een langgerekte zandbank aan een mooi groen eiland vast. Voordat we hier de boot verlaten worden we verwend met een lekkere lunch. Het blijft knap hoe ze dit allemaal op een boot bereiden. 

Al snorkelend naar het strand blijkt er een klein wit visje te wonen die niet houdt van bezoek. Deze zet de aanval in. Gelukkig hebben we van Rik geleerd dat alles onder water groter lijkt en hoeven we niet bang te zijn. Hetzelfde geldt voor een mooie rog die over de bodem schuift. Eenmaal terug op de boot maken we ons klaar voor de eindbestemming van vandaag. Coron. 

We nemen in Coron afscheid van de crew. Maar niet voordat ze ons begeleiden in een klim via andere boten om op de kant te komen. Hier worden we enthousiast onthaald door een groep trycyclechauffeurs die ons maar al te graag in hun trycycle willen hebben. We besluiten om snel een hotel kiezen en springen in de wagentjes. 

Omdat we nog niet hebben geboekt probeert Rob de beste prijs voor een overnachting te onderhandelen bij de receptioniste. Ondanks het inschakelen van haar baas lukt het niet om de gewenste 2 euro korting eraf te praten. We droppen onze spullen op de kamer en stappen snel onder de douche. Na het douchen wandelen we bergafwaarts het centrumpje van Coron in.

In het centrum besluiten we om een burger te klappen. Terwijl we hierop zitten te wachten knalt weer eens de stroom uit. Gelukkig voor maar een paar minuten. Als toetje gaan we voor mango met ijs. Tot onze spijt zijn helaas zowel de mango als het ijs op. Toch vrij essentiële ingrediënten in dit gerecht. Dit is overigens niets nieuws want doorgaans is de helft van de gerechten op de kaart niet verkrijgbaar op de Filipijnen. 

Na het eten gaan we terug naar het hotel om onze vuile was te halen. Hoe lekker is het dat alle kleding thuis straks zo de kast in kan! Of verder mee op reis. We pikken onderweg ook nog een paar rumflessen op voor een afsluiting buiten op het terras van het hotel. Na een aantal potjes Shithead en hoop sterke verhalen sluiten we onze dag af en duiken we weer eens een bed in.